Zondag 6 juli verzamelden zich 6 WVMN-ers in de haven van Lauwersoog voor een wadlooptocht op RIF-Engelsmanplaat. Aanvankelijk zouden het er 8 zijn maar José en Henk moesten helaas na hun overnachting in Anjum ZZM naar huis. Zo bleven Giny, Rob, Lisette, Eef, Tineke en Peter over voor de tocht.
Op de Silverwind (boot) kwam onze gids Nannet zich voorstellen. Ze vertelde dat ze het niet verantwoord vond op Engelsmanplaat te gaan lopen. De weersomstandigheden waren goed maar het schip dat ons zou brengen kon niet op de gebruikelijke plek afmeren. Hierdoor zouden we door een brede niet geheel ongevaarlijke geul moeten waden. Veiligheid voorop dus dat deden we dan maar niet.
Eenmaal op het RIF liepen we naar het vogelhuis dat in de zomer permanent wordt bewoond door vogelwachters. Onderweg uitleg over wat je op het wad allemaal kunt tegenkomen. Zoals zeesla (op het menu van Rob en Lisette deze week), krabbetjes, schelpen, mosselen, garnaaltjes, oesters enzovoort enzovoort. Op de palen van het vogelhuis zaten zeepokken. Kleine schelpjes die zich zowel mannelijk als vrouwelijk kunnen voordoen. We waren allen 18+ dus kon de gids ons vertellen dat deze zeepokken als mannetje een penis konden hebben van wel 7 keer de lichaamslengte. Nou dat weten we dan ook weer. Het meeste leven vind jee overigens in het zand en slik onder water.
Onder het genot van af en toe een heerlijk zonnetje liepen we dik 2 uur over het wad. Genoten van het uitzicht en de zeehonden op de zandbanken. Met het blote oog te zien, maar meer spectaculair met een verrekijker. het laatste stuk liepen langs het water terug naar de boot. Schoenen en sokken moesten op het strand al uit. De schipper wilde geen slik op zijn boot. Alleen al die lucht…..
Na een klein uurtje varen meerden we weer af in de haven van Lauwersoog. En toen…..begon het te regenen. Wat een mazzel hadden we tijdens de tocht! Wat rest zijn de mooie herinneringen aan de tocht met een speciale gids. Zie het fotoalbum onderaan dit bericht. We zullen het er in het bos nog wel verder over hebben. En daarna dik 200 km terug naar het Utrechtse.
Eef